bugün yaşadığım şeyden sonra aklımda beliren cümle bu oldu. Abartıyor gibiyim ama o an çok üzüldüm. Otobüse bindim başlarda boş koltuk yoktu, arkalara bakmadan orta kısımda ayakta durdum. Beni gören bi amca “buraya gel kızım ben inicem birazdan” dedi. Teşekkür edip oraya doğru yöneldim, tam oturacakken amcanın yanında oturan genç bi çocuk gözüme baka baka yan koltuğa çantasını koydu. Oturma der gibi.
Onu ordan kaldır diyemedim başka bir yere oturdum. Diğer yolculardan fark edenler oldu bi bana bi o aptala baktılar. Çok üzüldüm nedense ya tanımadığım birine kırıldım. Şehirlerarası otobüste yanına çok soru soran teyze, arkana bebekli aile oturur inşallah.
Bir de aklıma bu tivit geldi
gorsel